Theremin, wynaleziony przez rosyjskiego fizyka Leva Termena (Leona Theremina) w 1920 roku, jest jednym z pierwszych elektronicznych instrumentów muzycznych. Pierwotnie był to eksperyment fizyczny, ale jego unikalny, tajemniczy dźwięk szybko znalazł zastosowanie w muzyce, zwłaszcza w filmach science fiction z lat 50. ubiegłego wieku. Steruje się nim przesuwając dłonie wokół dwóch anten, z których jedna zmienia wysokość dźwięku, a druga głośność. Gracz nie musi nawet dotykać instrumentu, tworząc efekt „gry w powietrzu”. Jeśli nie masz prawdziwego thereminu, możesz wypróbować efekt, który naśladuje jego charakterystyczne brzmienie. Efekt gitarowy pozwala osiągnąć podobne eteryczne dźwięki bez konieczności kontrolowania tradycyjnego thereminu.
Kalimba to zmodernizowana wersja tradycyjnego afrykańskiego instrumentu, mbiry, który pochodzi z Zimbabwe w Afryce. Instrument ten został spopularyzowany przez etnomuzykologa Hugh Traceya w latach 50-tych dwudziestego wieku. Kalimba składa się z drewnianej deski z przymocowanymi metalowymi listwami, które brzmią poprzez uderzanie kciukami. Podczas gdy oryginalna mbira jest ważną częścią ceremonii religijnych, wesel i wydarzeń społecznych w Afryce, kalimba rozprzestrzeniła się na całym świecie głównie jako instrument rozrywkowy, relaksacyjny i medytacyjny.
Didgeridoo to tradycyjny dęty instrument muzyczny australijskich Aborygenów, gdzie tradycyjnie wykonuje się go z drewna eukaliptusowego. Uważany jest za najstarszy instrument muzyczny na świecie. Gracz dmucha w niego przez ustnik zwykle wykonany z wosku pszczelego, używając techniki „okrągłego oddychania”, aby wytworzyć głębokie, wibrujące tony.
Hang Drum (również handpan), przypominający spodek UFO, powstał w Szwajcarii na początku dwudziestego pierwszego wieku w wyniku eksperymentów z metalowymi instrumentami perkusyjnymi. Jego hipnotyczny dźwięk szybko zyskał popularność na całym świecie. Gra się na nim delikatnie stukając w niego palcami i dłońmi, wytwarzając eteryczne melodyjne dźwięki. Jest często używany do muzyki relaksacyjnej i medytacji.
Okarina to starożytny instrument dęty o okrągłym lub jajowatym kształcie, uważany za jeden z najstarszych instrumentów muzycznych na świecie. Pochodzi z Chin, ale jest popularna także w Ameryce Południowej i Europie. Tradycyjnie była wykonana z wypalanej gliny lub porcelany, choć obecnie można spotkać okaryny z metalu, drewna czy szkła. Często są ręcznie malowane zgodnie z tradycją danego regionu. Okarina stała się szczególnie popularna dzięki grze „The Legend of Zelda”. Gra się na niej, dmuchając w ustnik i zakrywając otwory palcami, co zmienia wysokość dźwięku.
Stylofon został po raz pierwszy wprowadzony na rynek przez Briana Jarvisa w 1968 roku. Dzięki retro brzmieniu, które często pojawia się w muzyce pop i elektronicznej, ten mini syntezator stał się ikoną. Gra się na nim poprzez dotykanie i przesuwanie rysika (stylusa) po metalowej powierzchni, przy czym każda sekcja instrumentu odpowiada innemu dźwiękowi. Stylofon zyskał popularność wśród fanów muzyki pop i eksperymentalnej. Był używany także przez profesjonalnych muzyków, takich jak John Lennon, Kraftwerk i David Bowie, który wykorzystał go w utworze „Space Oddity”, przyczyniając się do jego spopularyzowania.
Cajon, tłumaczony z hiszpańskiego jako skrzynka, pochodzi z Peru, gdzie pierwotnie był używany przez afro-peruwiańskich niewolników jako alternatywa dla tradycyjnych bębnów, które musiały zostać spalone. Dziś jest popularny w różnych stylach muzycznych, w tym flamenco i pop lub muzyce akustycznej. Gra się na nim siedząc na instrumencie i uderzając w przednią część dłońmi lub szczotkami.
Rainstick pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie używano go w rytuałach przywołujących deszcz. Tradycyjnie wykonuje się go z wysuszonego kaktusa. Aby wydobyć dźwięk, należy przechylić kij, co sprawia, że kamienie lub nasiona wewnątrz powoli opadają, tworząc uspokajający dźwięk przypominający deszcz.
Tongue Drum to nowoczesny instrument perkusyjny, inspirowany Hang Drumem. Tongue Drum powstał pod koniec XX wieku i jest popularny w muzyce medytacyjnej i terapeutycznej. Gra się na nim delikatnie uderzając palcami lub pałeczkami w metalowe języczki, które wydają harmoniczne, rezonujące tony.
Kazoo zostało wynalezione w XIX wieku w USA jako prosty i zabawny instrument wzbogacający muzykę. Jego korzenie sięgają afrykańskich tradycyjnych instrumentów. Aby grać na kazoo, należy nucić do ustnika, co powoduje wibracje membrany, która moduluje i wzmacnia dźwięk, tworząc komiczny efekt. To świetny instrument do prostej zabawy. Na przykład w piosence „Crosstown Traffic” użył go Jimmy Hendrix, nadając piosence charakterystyczne brzmienie. Nawet na zwykłym kazoo możesz zagrać porządny rockowy kawałek, na przykład energetyczna piosenka Linkin Park zyska dzięki niemu niekonwencjonalne brzmienie.